Wymowa w języku włoskim

Wymowa języka włoskiego z reguły nie sprawia Polakom, większych trudności.

Akcent w języku włoskim w większości wyrazów pada na przedostatnią sylabę.

Podstawowe zasady wymowy:

C:
- C przed a, o, u oraz przed spółgłoskami wymawia się K
cane (kane) - pies, corso (kurs) - kurs,

- C przed e lub i wymawia się CZ, np:
cena (czena) - kolacja, cinema (czinema) - kino

CH:
- CH wymawia się K, np.:
mi chiamo (mi kiamo) – nazywam się, chiave (kiave) - klucz, chiesa (kiesa) – kościół, scherzo (skerco) - żart

G: 
- G przed a, o, u oraz przed spółgłoskami wymawia G, np:
gamba (gamba) - noga, gatto (gatto) - kot, gara (gara) - zawody

- G przed e lub i wymawia polskiego DŻ, np:
gelato (dżelato) – lód, girare (dżirare) - skręcać

GH:
- GH wymawia się zawsze G, np.:
ghiaccio (giaczczio) - lód

GN:
- GN wymawia się jak polskie Ń, np.:

gniocchi (ńiokki) – kluski, legno (leńo) - drewno

GLI:

- GLI wymawia się jak polskie LJ,np.:

famiglia (familja) – rodzina

- spółgłoska H jest zawsze niema,
ho (o) – mam, hai (aj) - masz

S:

- S w środku wyrazu, między dwiema samogłoskami wymawia się jak polskie Z:

casa (kaza) – dom, cosa (koza) - rzecz

- spółgłoskę S nie znajdującą się pomiędzy dwoma samogłoskami czytamy jako S,
sole (sole) – słońce, cassa (kassa) – kasa, sicuro (sikuro) - pewny

SC:
- SC przed a, o, u oraz przed spółgłoskami wymawia polskie SK, np:
pesca (peska) - brzoskwinia, scuola (skuola) - szkoła

- SC przed e lub i wymawia się jak polskie SZ, np:
lasciare (lasziare) – zostawić , sciroppo (sziroppo) - syrop

Z:

- Z wymawia się jak polskie C, np.:

azione (acione) - akcja, lezione (lecione) - lekcja

- lub jak polskie DZ:

Zero (dzero) – zero, zaino (dzajno) - plecak